میزان فرمان خودروهای دیفرانسیل عقب: اصول و تفاوت‌ها
خودروهای دیفرانسیل عقب (RWD) به دلیل ساختار انتقال قدرت و دینامیک رانندگی متفاوت، نیازمند رویکردی تخصصی و دقیق‌تر در میزان فرمان هستند. برخلاف خودروهای دیفرانسیل جلو که چرخ‌های جلو همزمان وظیفه فرمان‌پذیری و انتقال قدرت را بر عهده دارند، در خودروهای RWD این وظایف تفکیک شده‌اند. چرخ‌های عقب نیروی محرکه را تامین می‌کنند و چرخ‌های جلو عمدتاً وظیفه هدایت خودرو را دارند. این تفکیک وظایف، اصول میزان فرمان را به کلی تغییر می‌دهد.
تفاوت اصلی: تمرکز بر محور عقب
در یک خودروی دیفرانسیل جلو، محور عقب صرفاً یک محور پیرو است و تنظیمات آن تأثیر کمتری دارد. اما در یک خودروی دیفرانسیل عقب، محور عقب "محور محرک" است و تمام پایداری خودرو از آنجا نشأت می‌گیرد. بنابراین، فرآیند میزان فرمان در این خودروها " همیشه و الزاماً " باید از محور عقب شروع شود. محور عقب، راستای حرکت کل خودرو (Thrust Angle) را تعیین می‌کند و محور جلو باید نسبت به آن تنظیم شود. نادیده گرفتن محور عقب، تمام تنظیمات جلو را بی‌اثر می‌کند.
موقعیت موتور و توزیع وزن
در اکثر خودروهای RWD، موتور به صورت طولی قرار گرفته و گیربکس و گاردان به سمت عقب کشیده شده‌اند. این ساختار باعث توزیع وزن نزدیک به 50/50 بین محورهای جلو و عقب می‌شود. این توزیع وزن ایده‌آل، پایداری ذاتی خودرو را افزایش می‌دهد اما در عین حال حساسیت تنظیمات زوایای چرخ را نیز بالا می‌برد. کوچکترین انحراف در تنظیمات می‌تواند به سرعت خود را در قالب کشش فرمان، گیجی یا سایش نامنظم لاستیک نشان دهد.
زوایای استاندارد و نکات کلیدی (به عنوان مثال برای سیستم‌های چند اتصالی)
محور عقب (محور محرک و بسیار مهم):
کمبر (Camber): برای افزایش پایداری در پیچ‌ها و چسبندگی، معمولاً از کمبر منفی استفاده می‌شود. مقدار استاندارد آن بین 0.5- تا 1.5- درجه (منفی) است. کمبر منفی بیش از حد باعث سایش شدید لبه داخلی لاستیک می‌شود.
تو (Toe): محور عقب تقریباً همیشه با "تو-این" یا تو مثبت تنظیم می‌شود. این کار به پایداری خودرو در خط مستقیم کمک کرده و از تمایل به انحراف قسمت عقب (Oversteer) می‌کاهد. مقدار استاندارد آن بین 0.10+ تا 0.25+ درجه (مثبت) است.
محور جلو (محور فرمان‌پذیر):
کستر (Caster): این زاویه در خودروهای RWD اهمیت بسیار زیادی دارد. کستر مثبت بالا (معمولاً بین 3.0+ تا 7.0+ درجه) باعث پایداری عالی در سرعت‌های بالا و تمایل قوی فرمان به بازگشت به مرکز پس از پیچیدن می‌شود. عدم تقارن در این زاویه، دلیل اصلی کشیدن فرمان به یک سمت است.
کمبر (Camber): مشابه محور عقب، معمولاً از کمبر منفی برای بهبود فرمان‌پذیری استفاده می‌شود. مقدار آن بین 0.5- تا 1.0- درجه (منفی) است.
تو (Toe): تنظیم زاویه تو در محور جلو بستگی به رفتار مد نظر راننده دارد. تنظیم نزدیک به صفر (بین 0.05- تا 0.05+) یک بالانس خوب بین پاسخ‌دهی فرمان و پایداری ایجاد می‌کند.
نکات بسیار مهم اجرایی
1 بررسی دقیق قطعات تعلیق: خودروهای RWD به دلیل ماهیت اسپرت‌تر، فشار بیشتری به بوش‌ها، سیبک‌ها و اتصالات تعلیق وارد می‌کنند. هرگونه خلاصی یا فرسودگی در این قطعات، تنظیم دقیق را غیرممکن می‌سازد.
2 تنظیم ارتفاع: در خودروهایی که سیستم تعلیق قابل تنظیم دارند، هرگونه تغییر در ارتفاع خودرو تمام زوایای کمبر و تو را به هم می‌ریزد. میزان فرمان باید پس از نهایی شدن ارتفاع خودرو انجام شود.
3 کالیبراسیون سنسورها: بسیاری از خودروهای RWD مدرن به سیستم‌های کنترل پایداری (ESP) و فرمان برقی (EPS) مجهز هستند. پس از اتمام میزان فرمان، کالیبراسیون سنسور زاویه فرمان از طریق دستگاه دیاگ الزامی است تا از عملکرد صحیح این سیستم‌ها اطمینان حاصل شود.
مشکلات رایج ناشی از تنظیم نادرست
کشیدن فرمان به یک سمت: دلیل اصلی معمولاً عدم تقارن در زاویه کستر جلو یا مشکلات لاستیک است.
عدم بازگشت فرمان به مرکز: دلیل اصلی تنظیم نادرست (کم بودن) زاویه کستر یا تنظیم اشتباه زاویه تو جلو است.
سایش نامنظم لاستیک: سایش لبه داخلی ناشی از کمبر منفی بیش از حد و سایش پله‌ای یا لبه‌ای ناشی از تنظیم نبودن تو است.
گروه ما پایداری و ایمنی را به خودروی شما برمی‌گردانیم.
همین حالا تماس بگیرید: 09198779198